انسیة الحوراء
در حسرت نگاه به بال فرشته ها
غرق هوای توست تمام نوشته ها
دیدار چشم مست تو قدر کفایتی
کافی برای پنبه شدن پیش رشته ها
یک جلوه می کنی و جهان در نگاه تو
بیند به خاستگاه زمین خیل کشته ها
اذن گذشتن از در جنت نمی دهند
بر از تو و سلاله ی پاکت گذشته ها
پاشیدی از حیات خودت رنگ نور را
بر قلب تار و خاکیِ از گل سرشته ها
تو آن جدا شده ز حضیضان خلقتی
تو عمق بی نهایت دریای رحمتی
طوفان نوح را مدد ناخدا تویی
اصلی ترین بهانه برای خدا تویی
زهرای خلقتی و جهان زیر پای تو
در روز حشر بر سر شیعه، بها تویی
ای اولینِ سلسله ی خلقت خدا
آن کس که خواند مادر خود مصطفی تویی
کوثر شدی و قدر تو هم قدر کوثر است
فخر مدال عزت آل عبا تویی
ای مادر تمام شهیدان بی نشان
تنها دلیل برکت این ربنا تویی
تو مادر حیا و بلندای عفتی
دریای عشق هستی و معنای فطرتی
در وادی عذاب الهی تو سر پناه
وقف تو است حشمت و عزّ و وقار و جاه
حتی ستاره گم شده با اوج رفعتش
در چشم بی کران تو در جستجوی راه
همتای خلقتت سبب خلقت جهان
دست علی به دست تو چون دست مهر و ماه
در شام تار بدر تمامی و پر فروغ
خورشید بی رقیب و جهان تاب صبحگاه
در شأن تو نزول به هنگام هل اتی
ای جان پناه سائل و مسکین بی پناه
بانوی بی کرانه ی ملک محبتی
معنای عطف واژه ی عشق و عطوفتی
تو آمدی و پرده ی غم را دریده ای
با دست خویش نقش خودت را کشیده ای
شب آسمان شهر مدینه پر از فروغ
در یک قنوت جلوه ی حق را تو دیده ای
هجده بهار داری و در طول زندگی
طعم نگاه سبز علی(ع) را چشیده ای
هر صبح و شام لذت تام حیات را
در صوت بی نظیر حسین ـت(ع) شنیده ای
با یک نظر به اشک حسن در نماز شب
تا رفعت جلال الهی پریده ای
تو معنی و محبت و انس ولایتی
تو مادر بدون هماورد امتی
مهرت دوباره بر دل اینها قرینه شد
سهمت از این دیار فقط بغض و کینه شد
بی اعتنا به حق سلام تو و جواب
این بغض ها میان صداشان زمینه شد
در پاسخ دعای قنوتت به حقشان
آتش، جواب مردم پست مدینه شد
گفتی که خرج حب علی(ع) را تو می دهی
محسن برای حب ولایت هزینه شد
پشت علی(ع) چو عرش الهی به لرزه ریخت
تا میخ در عمود به پهنای سینه شد..
تو قد خمیده ی غم دوران غربتی
اول شهیده ی حرم پاک عصمتی «جامانده»
AZIZ