دلم سوخت دوباره...

سنّی گذشت زنوکرتان دیده اش ندید

رنجی کشید زدوریتان، گیسویش سپید

خوش خواب رفته نوکرتان یابن فاطمه^_(س)

"جانا بیا"، چه بسا خواب از سرش پرید

شهری کثیف ساخته ایم ما برایتان

بویی نمانده در آن از نام یک شهید

حـرص و طمع ، عجب و شهوتـش

نم نم شروع شد و عصمتش درید

عادی شده کم کم نبودنت آقا

خاک عالم به شعر! عادی شدید

بیصوادم هجو گفتم تو ببخش

که به رحمانی الله بسی هست امید

مانده در دل شبهه ای یابن الحسن^(عج)

خـواهشی دارم جـوابش را بدید

گریه کردیم ما،‌ شبها بر حسین^(ع)

همه مان را زین سبب زهرا^(س) خرید

بردگان را بهر کاری می خرند ارباب ها

پس چه شد که بی خیال ما شدید

بس کنم کل سخن کفر شده

خاطرت تلخ شد، آقا معذرتــــ...    «بیصواد»

باور دروغ

سر کلاس درس معلم به یکی از دانش آموزان می گوید: برو دفتر مدرسه چند تا گچ بیار. دانش آموز از کلاس خارج می شود و در این اثنا

مردی به نام صیاد

هوالمحبوب

بیست و یکم فروردین برای همه ما یادآور عروج مردی است آسمانی، مردی از جنس مردان خدا. مردی که شاید چند صباحی از مردان شهر آسمان جا مانده بود اما گریه های شبانه و مناجات های سحرگاهان دست او را نیز گرفت و به شهری در آسمان عروج داد.

لحظه

گاهی...! :(

بسم ربّ المهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف

گاهیـــــــــــــ

دلت می گیرد....!

از خودت.........